به نقل از «خرداد»

پر کشیدن مرغ سحر تلویزیون به فرانسه

تاریخ انتشار: ۲۰ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۰۸۰۴۰۱

خرداد:فرزاد جمشیدی مهاجرت می‌کند،‌ مجری که خبر بازگشتش به سیما واکنش های بسیاری داشته، می‌گوید تلویزیون علاقه ای برای همکاری با او ندارد.
به گزارش خرداد ، او دیروز در گفت‌وگو با روزنامه شهروند تایید کرد که بالاخره تصمیمش را گرفته و قصد دارد برای ادامه کار و فعالیت هنری‌اش به فرانسه مهاجرت کند. با فرزاد جمشیدی درباره تصمیمش مبنی بر مهاجرت از ایران پرسیدیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این گپ کوتاه را در زیر می‌خوانید:




 در رسانه‌ها اعلام شد که شما برای اجرای برنامه در شبکه‌های فارسی‌زبان اروپایی دعوت شدید و به احتمال زیاد از ایران می‌روید. این خبر شایعه است یا قرار برای همیشه مهاجرت کنید؟این دومین‌بار است که برای اجرای برنامه‌های تلویزیونی به خارج از کشور دعوت می‌شوم. نه ‌سال ٨٨ شایعه بود و نه امروز. ‌سال٨٨ از سوی شبکه‌های حوزه خلیج‌فارس دعوت شدم، همان ‌سال در نامه‌ای سرگشاده عنوان کردم که مهاجرت نمی‌کنم. فکر می‌کردم باید بمانم و آموخته‌هایم را به مردم سرزمینم منتقل کنم، همان مردمی که لقب «مرغ سحر» را برایم انتخاب کردند. اما حالا جور دیگری فکر می‌کنم.
 پس این‌بار تصمیم قطعی گرفتید که ایران را ترک کنید؟بله، این ‌بار باید بروم. این دعوتنامه ٦ ماه قبل به دستم رسید، اما در تلویزیون زمزمه‌هایی شنیده می‌شد مبنی بر بازگشتم به تلویزیون و از سرگیری اجراهایم. من این ٦ ماه را صبر کردم، با خودم فکر کردم،‌ جمع و تفریق کردم، اما از تلویزیون خبری نشد. الان در مملکت خودم از من دعوت نمی‌کنند، نه‌تنها دعوت نمی‌کنند، بلکه با بی تفاوتی با من برخورد می‌کنند. پس برایم راهی باقی‌ نمانده،‌ من یک هنرمندم و باید به فعالیت هنری‌ام ادامه دهم. باید دانشم را جایی دیگر، در سرزمینی دیگر در اختیار فارسی‌‌زبانان قرار دهم. در روز‌های اخیر تعدادی از استادان جامعه مدرسین حوزه‌ علمیه‌ قم ضمن انتشار نامه‌ سرگشاده‌ای خطاب به رئیس رسانه‌ ملی، با بیان انتقاد شدید از ضعف مشهود برنامه‌های سحرگاهی ماه رمضان، خواستار بازگشت شما به تلویزیون شده بودند.من ١١ ماه‌ سال را تحقیق و پژوهش می‌کنم تا در ماه خدا بتوانم برنامه آبرومندی ارایه کنم. اساتید جامعه مدرسین احساس کردند که امسال جایی از برنامه‌های مناسب ماه مبارک رمضان درد می‌کند، خلأیی احساس کردند و نظرشان را مطرح کردند. اما تمام این چراها را باید از آنهایی پرسید که ممانعت می‌کنند.
 حالا قرار است کجا بروید؟از طرف دوستان هموطنم به فرانسه دعوت شدم. تا آن‌جا که می‌دانم برنامه‌ای است مربوط به تلویزیون و دانشگاه فرانسه یعنی هم بحث آموزش است و هم تصویری‌. تا آن‌جا که می‌دانم برنامه‌ای است برای فارسی‌زبانان فرانسه. و حرف آخردر این آستانه ی رفتن ام از ایران آیا حق دارم به حرمت ۲۵ سال کار و تلاش در صدا و سیما و کسب رتبه های عالی و ابرومند برای رسانه ی ملی، دو تا سوال بپرسم و انتظار داشته باشم که مسئولین محترم رادیو و تلویزیون کشورمان به این دو سوال جواب بدهند؟ بنده همین دو تا پاسخ را به عنوان حق الزحمه ی این همه سال تلاش و تجربه در رسانه ی ملی می پذیرم:هفت سال خون‌دل خوردم و به جد و جهد و جان، برنامه های سحرگاهی ماه مبارک رمضان را روی آنتن بردم تا رسانه ی ملی در معنوی ترین لحطه های سال، لقمه ی حرف حساب به دهان مخاطبین بگدارد. اکنون پنج سال است که نگذاشتید این برنامه را اجرا کنم. آیا برنامه های سحرگاهی ارتقاء پیدا کردند؟ آیا آن لقمه های حرف حساب باز هم به مردم تعارف شد یا اینکه تلویزیون ها در وقت مقدس سحرهای رمضانی خاموش شدند؟!دوم اینکه روزگاری نویسنده ای نکته پرداز (امیر مهدی ژوله) گفته بود: ماه رمضانی که اذان اش را مرحوم موذن راده ی اردبیلی سر ندهد؛ ربنای لش را استاد شجریان نخواند و سریال اش را رضا عطاران نسازد، ماه رمًان نیست. مردم خوب و فهیم کشورم ضلع چهارمی هم به این سه گانه افزودند و آن اینکه: سحرهای تلویزیون اش را هم فرزاد جمشیدی اجرا کند. می توانیم بمرسیم از ما چهار نفر، کداممان به عنوان ثروت و سرمایه برای رسانه ی ملی باقی مانده ایم؟ برچسب ها: صدا و سیما ، فرزادجمشیدی ، فرانسه

منبع: خرداد

کلیدواژه: صدا و سیما فرانسه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۰۸۰۴۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک شورش بزرگ در جشنواره کن

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، کارمندان جشنواره فیلم کن در حال برنامه‌ریزی هستند تا برای دریافت حقوق بیشتر به اعتراض و احتمالا اعتصاب دست بزنند.

به گزارش مهر، رسانه سینمایی ددلاین در یک گزارش اختصاصی خبر می‌دهد که جشنواره فیلم کن که به عنوان محلی برای بیان اعتراض هم شناخته شده، امسال نیز تفاوتی با قبل نخواهد داشت؛ اما ممکن است نوع اعتراض کمی متفاوت با سال‌های قبل باشد زیرا بوی شورش از درون می‌آید.

این گزارش فاش می‌کند که حدود ۲۰۰ کارمند این جشنواره سینمایی فرانسوی که ترکیبی از نیروهای خود کن و کارمندان جشنواره‌های دیگر از سراسر فرانسه هستند، دارند برنامه‌ریزی می‌کنند تا در طول برگزاری این جشنواره برای دستمزد خود دست به اعتراض و حتی اعتصاب بزنند.

برنامه این اعتراض‌ها توسط گروهی موسوم به «زیر پرده‌های نمایش، زباله‌ها: جمع کارکنان پرمخاطره جشنواره‌های فیلم» رهبری می‌شود و این نام اشاره‌ای به شعار معروف اعتراضات می‌۶۸ دارد: زیر سنگفرش‌ها، ساحل.

این اتحادیه که مارس ۲۰۲۰ راه‌اندازی شد، متشکل از کارمندان بخش‌های مختلف کن، از جمله آن‌هایی که در بخش رقابتی رسمی، جشنواره مارچ دو فیلم و بخش‌های جنبی دو هفته کارگردانان و هفته منتقدان کار می‌کنند، و همچنین کارمندان بخش بین‌المللی بوردو، جشنواره فیلم مستقل، جشنواره لومیر در لئون و جشنواره بین‌المللی فیلم «انتروه» در بلفورت است.

منابعی از درون این اتحادیه به ددلاین گفته‌اند قصد دارند در مراسم افتتاحیه بخش دو هفته کارگردانان، هفته منتقدان و ACID کن صدای خود را به گوش دیگران برسانند و همچنین در طول این رویداد ۱۲ روزه که از ۱۴ ماه می‌آغاز می‌شود، تظاهراتی را در محل جشنواره برگزار کنند. از جمله فیلم‌های مورد انتظار این دوره باید از اولین نمایش «مگالوپولیس» فرانسیس فورد کاپولا و «فیوریوسا» جورج میلر یاد کرد.

ماهیت اعتراض‌ها تاکنون مخفی نگه داشته شده، اما این گروه قصد دارد پنجشنبه برای نهایی کردن استراتژی خود جلسه‌ای برگزار کند. منابع گفته‌اند بررسی اشکال مختلفی از اقدام از جمله «اعتصاب کامل کارمندان» که موجب می‌شود ده‌ها کارمند جشنواره ابزارهای خود را به طور کامل زمین بگذارند روی میز است. این اعتصاب دربرگیرنده کارمندانی چون برنامه نویسان، متصدیان دوربین‌ها، زیرنویس کنندگان فیلم‌ها، چهره‌های مطبوعاتی جشنواره و کارکنان مختلف مدیریت و فنی که بیشترشان پاره وقت هستند، می‌شود.

اگر برنامه‌نویسان یا مسؤولان مطبوعاتی ابزارهایشان را پایین بیاورند مشکل بزرگی برای اجرای جشنواره ایجاد می‌شود. بدون برنامه نویسان اصلاً روشن نخواهد بود که آیا برگزاری رویداد ممکن است یا خیر!

ناامیدی این گروه دوجانبه است. اول اینکه آن‌ها به دستمزدی که از کارفرمایان خود دریافت می‌کنند، معترض هستند و حقوق خود را ناکافی می‌دانند زیرا اغلب ساعات اضافه کاری سختی را که لازمه شغلشان است، دربرنمی گیرد.

یکی از افراد این اتحادیه به شرط ناشناس ماندن به ددلاین گفت: از بررسی‌ها متوجه شدیم که ۸۰ درصد کارمندان جشنواره در حالی کار می‌کنند که قراردادشان کمتر از ۲۰۰۰ یورو (۲۱۰۰ دلار) در ماه است و این درآمد برای زندگی در پاریس غیرممکن است.

دومین نقطه اختلاف، برنامه بیمه بیکاری منحصر به فرد فرانسه برای کارکنان و تکنسین‌های بخش سرگرمی است. این طرح از کارکنان بخش سرگرمی با قراردادهای کوتاه مدت با مزایای بیکاری در زمانی که بین یک شغل یا پروژه با پروژه بعدی هستند، حمایت می‌کند. برای واجد شرایط بودن، کارکنان باید بتوانند ثابت کنند که ساعات مشخصی را در طول سال کار کرده‌اند. پرداخت‌ها از طریق مالیات‌های پرداخت شده توسط کارفرمایان تأمین می‌شود، اما به دلیل ابهام در مقررات، بسیاری از کارکنان جشنواره‌های سینمایی فرانسه از مزایای بیکاری محروم می‌مانند و با قراردادهای کوتاه مدت ثابت استخدام می‌شوند.

منبع دیگری از این اتحادیه هم گفته است: هیچکس شرایط و دستمزد کارگران جشنواره را زیر سوال نبرده بود و همه ما کار برای جشنواره را پذیرفته بودیم زیرا عاشق فیلم بودیم، حتی اگر زندگی‌مان سخت می‌گذشت، اما حالا همه در حال بحث هستند که وقتی این جشنواره‌ها میزبان ستارگانی از سراسر جهان هستند، پرداخت حداقل دستمزد به کارکنان چقدر بی‌معناست.

این جنبش حامیان برجسته‌ای دارد: ژوستین تریه فیلمساز فرانسوی سازنده «آناتومی یک سقوط» که برنده نخل طلای کن شد، وقتی در جشنواره فیلم کن سال گذشته راه می‌رفت سنجاق سینه قرمز رنگ گروه را روی یقه کت خود داشت و حالا این گروه امیدوار است چهره‌های بیشتری از صنعت سینما در جشنواره امسال این سنجاق را روی لباس‌شان داشته باشند.

درست پیش از مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم کن سال گذشته، این گروه بیانیه‌ای را در روزنامه چپ‌گرای لیبراسیون منتشر کرد که ملاقات با وزیر فرهنگ فرانسه در کن را به دنبال داشت.

گفته شده مقامات دولتی از این موضوع که کارکنان جشنواره تحت پوشش برنامه متناوب دستمزد بیکاری نبوده‌اند، بی‌اطلاع بوده‌اند. جلسه‌ای هم با مرکز ملی سینمای فرانسه (CNC) برگزار شد، اما اقدام مشخصی را به دنبال نداشت. از آن زمان، این گروه سخنرانی‌های اعتراضی خود را در جشنواره‌های سراسر فرانسه برگزار کرده‌اند تا خواست خود را روشن کنند.

یکی از اعضای اتحادیه به ددلاین گفت: مدیران جشنواره مخالف ما نیستند و نگران هم هستند، اما جواب‌شان فقط این است که در شرایط مالی پیچیده‌ای هستند و ادعا می‌کنند قدرت محدودی دارند. پس از یک سال، ما اکنون در شرایطی هستیم که همه می‌دانند ما وجود داریم و خواست‌مان چیست. امیدواریم بتوانیم با کارفرمایان خود به توافق برسیم.

این جمع با دفتر تیری فرمو، مدیر جشنواره کن و بخش‌های موازی هم تماس گرفته‌اند و از مشکلات و احتمال برگزاری تظاهرات عمومی در جشنواره امسال سخن گفته‌اند، اما هنوز پاسخی دریافت نکرده‌اند.

در تماس با جشنواره برای اظهار نظر گفته شده انتظار می‌رود کارکنان مقاومت بیشتری خرج کنند تا این رویداد غیرانتفاعی دولتی و خصوصی را برای وظایف عمومی غیرسیاسی مخدوش نشود.

در همین حال منابع درونی می‌گویند به طور کلی به تغییرات مثبت خوشبین هستند، زیرا این اختلاف پیامدهای «فوری» بر کارایی رویدادهای سینمایی مانند کن، که جز لاینفک اقتصاد فرانسه است، خواهد داشت.

بسیاری از رؤسای جشنواره نیز به ددلاین گفته‌اند که در ۲ سال اخیر دریافته‌اند چقدر سخت است که بتوانند با این دستمزدها کارکنان خوب و متخصص را به کار بگیرند. منبع دیگری هم گفته جشنواره کن به سختی می‌تواند افراد را استخدام کند و با این شرایط سال آینده ممکن است حتی برگزاری درست جشنواره ممکن نباشد.

افراد داخل صنعت امیدوارند کن بتواند الگویی برای تعهد به پرداخت بهتر برای دیگر جشنواره‌ها باشد.

جشنواره فیلم کن به تظاهرات عادت دارد و ۲۰ سال پیش صحنه اعتراضات مشابهی بود که به دلیل کاهش مزایای بیکاری در خیابان‌ها شکل گرفت. (تصویر گزارش) سال پیش نیز کارکنان بخش پذیرایی جشنواره، تظاهراتی با عنوان «دیگ‌ها و ماهیتابه‌ها» را برای پرداخت دستمزد بیشتر خارج از ساختمان کارلتون برگزار کردند و اتحادیه اصلی کارگران انرژی فرانسه نیز تهدید کرد که منبع برق کن را به عنوان بخشی از اعتراض‌ها علیه اصلاحات بازنشستگی قطع خواهد کرد. تظاهرات عمومی اما در طول جشنواره توسط مقامات محلی به دلیل نگرانی برای ایمنی ممنوع شد.

فرش قرمز کن هم همواره جایگاهی برای اعتراض‌های مختلف بوده؛ از اعتراض به مسائل سیاسی گرفته تا مشکل پاشنه کفش خانم‌ها که موجب شد شماری پابرهنه روی فرش قرمز بروند.

جشنواره‌های فرانسوی اغلب جایگاه ارائه بیانیه‌های سیاسی هستند. سال ۲۰۰۳، دو جشنواره هنرهای تابستانی محبوب فرانسه یعنی جشنواره آوینیون و فستیوال اکس-آن-پرووانس پس از هفته‌ها اختلال و اعتراض کارکنان اعتصابی برای مزایای بیکاری، لغو شدند.

در مجموع صحنه جشنواره‌های جهانی سینمایی به دلیل کاهش بودجه، اعتراض‌های سیاسی و درگیری‌های جهانی، ۱۲ ماه پرتلاطم را تجربه کرده و جشنواره فیلم برلین تحت تأثیر موجی از ناآرامی‌های سیاسی قرار گرفت. انتظار می‌رود کن نیز چنین اعتراض‌های سیاسی را پیش روی داشته باشد که برای حملات رژیم صهیونیستی به غزه و جنگ روسیه و اوکراین چهره کند.

۲۴۵۲۴۵

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902376